Ay, Dünya'mıza benzer olarak kendi ışığını üretemez. Bizim akşamları gördüğümüz Ay tüm parlaklığını Güneş'ten almaktadır. Bu nedenle Ay'ın evrelerinin oluşumunda Güneş ile Ay'ın birbirlerine olan konumu önemlidir. Note: Ay Dünya etrafında bir yılda 12 kez dolanır.

Ay'ın Toplam 4 Evresi Vardır;

Yeni Ay: Ay'ın Güneş hizasından ayrılmaya başladığı anda meydana gelir. Ay incecik bir görünüm alır ve büyük çoğunluğu karanlık kalır. Güneş'in battığı andan kısa bir süre sonra batıda görülmeye başlar.

İlk Dördün: Yeni Ay'ı oluşundan ortalama 7 ile 8 gün sonra ortaya çıkan Ay evresidir. Bu evrede Ay'ın yarısı aydınlık yarısı karanlık evrededir.

Dolunay Evresi: Yeni Ay'dan yaklaşık 14 gün sonra oluşan evredir. Bu evrede Güneş ile Dünya aynı hizaya gelmiştir. Bu nedenle Ay parlak ve daire şeklinde görülür.

Son Dördün: Bu evre Ay'ın yeniden Yeni Ay evresine geldiği evredir. Ancak ilk dördün evresine göre Ay'ın parlak yüzü ters tarafta görülür.

Evrende kaç adet galaksi var sorusunun kesin bir cevabı bulunmamakla beraber, bilim insanları genellikle 300 ila 500 milyar arasında rakam belirtmektedirler. Ancak bu rakamları belirten bilim adamları tahminlerini Samanyolu gibi büyük sayılabilecek galaksiler üzerinden yapmaktadır. Eğer bu rakamların üzerine "cüce galaksi" olarak adlandırılan galaksilerin de sayısını eklersek, yaklaşık 6-8 trilyon arası galaksi rakamına ulaşılabileceğimiz öngörülüyor. Ancak bu bilgiler günümüzde kesinlik kazanmış degil. Ayrıca her geçen gün rakamlarla ilgili tahminler güncellenmektedir.

Gezegenler bu konuda daha da şanssız. Çünkü halen evrenin her noktasına ulaşılmış değil. Bu durumdan ötürü bir rakam vermek de zor. Nitekim henüz evrendeki galaksi sayısını tam bilemiyoruz. Ancak bilim insanları yaptıkları değerlendirmelerde, sadece bizim galaksimizde (Samanyolu)  Dünya ile yakın boylarda 17 milyar gezegen olabileceğini ve bu gezegenlerin yaşam olasılığı barındırdığını belirttiler. Bu rakamı evrenin tümüne yaydığımız zaman karşımıza hayal edemeyeceğimiz kadar çok gezegen sayısı çıkmaktadır.

NASA, uzay robotları üzerinde çalışma yapan biriminin iki gün boyunca ziyaret edilmesine izin verdi. Jet Propulsion Laboratory’nin (JPL) Kaliforniya’ya bağlı Pasadena şehrindeki yerleşkesine ziyaretçilerin ücretsiz olarak giriş yapmasını sağlayan NASA, burada görevli uzmanlar eşliğinde JPL’in ürettiği robotların ve uzay araçlarının ziyaretçiler tarafından incelenmesini sağladı. 

•   Cassini Spacecraft Modeli

  

•   Kepler uzay aracının modeli

  

•   Mariner 10 uzay aracı modeli

  

•   Uzaydan getirilen kaya parçası Regolith Brecciai

  

•   Galileo uzay aracının kopyası

  

•   Misyon Kontrol Odası

  

•   Planck Misyonu

  

•   NASA kapılarını ziyaretçilere açtı

  

•   Voyager Altın Plakları ( Voyager uzay aracında bulunan gramofon kayıtları)

  

•   SMAP (Soil Moisture Active Passive) Satellite modeli

  

Uzaylılar ya bizim bildiğimiz kadar zeki değillerse ve hatta uzay araçları bile yoksa? İşte merak edenler için derlediklerimiz.

Biz daha yeni geldik zaten!

Öncelikle 13,7 milyar yıllık bir dönemde insanoğlu o kadar kısa süredir hayatta ki, bu süre göz açıp kapamaktan çok daha kısadır. Üstelik bu sürenin sadece son 50 yılında kendi gezegenimizin dışına çıkabilmeyi başardık, ki zaten bu kozmik takvimde ölçülemeyecek kadar kısa bir süre..

"Bir şeyin varlığının kanıtının olmaması yokluğunu kanıtlamaz."

Carl Sagan’ın sözüne ithafen bizim hiçbir kanıt bulamamamız, evrende hiçbir yerde canlı yaşamı olmadığı anlamına gelemez. Bu açıkça cahilliktir, aynı zamanda kibirdir. Çünkü boyutlarını öğrendikçe ağzımızın açık kaldığı evrende nereye bakacağınızı bilmedikten sonra aradığınızı bulmanız neredeyse imkânsız. Bu bizi arayan uzaylılar için de geçerli.

Peki ne zaman bulacağız?

Tabi ki en yoğun araştırma yaptığımız, üzerinde sıvı su bulunan Mars’ta bulacağız. Ancak bu canlılar mikroskobik düzeyde ve milyar yıl önce yaşamış karbon temelli canlılar olacak. Yani dünyaya böyle duyurulacak. Çünkü en az kargaşa yaratacak senaryo bu.

Nasıl canlılar arıyoruz?

Şu anda insanoğlunun uzayda ulaştığı mesafeler kozmik ölçülerde inanılmaz önemsiz ama Satürn’ün uydularından Titan’a 2005 yılında bir sonda indirildi ve Titan şu anda Güneş Sistemi’nde Dünya dışında canlı barındırması en muhtemel yer. Yüzeyinde kararlı sıvı bulunduran Titan, atmosferi ve okyanuslarıyla mikroskobik hatta çok hücreli canlıların yaşayabileceği bir ortama sahip. Tabi hatırlatmakta fayda var, biz hep karbon bazlı canlı arıyoruz, bunların yapısı metan veya hiç hayal etmediğimiz türde olabilir ki bu da uzaylılarla temasımızın ikinci aşaması.

Bu iki temas bize ne söyler?

- Tabi ki evrende yalnız olmadığımızı.

- Yaşamın evrenin her yerine dağılmış olabileceğini.

- Uzaylıları ararken bakmamız gereken kriterlerin çok çeşitli olabileceğini.

Daha uzaklara nasıl gideriz?

Bu aşamaya kadar insanlar, bu gelişmeleri varlıklarına tehdit olarak görmeyecekleri için desteklemeye devam edecektir. Günlük hayatları çok etkilenmez ve uzaylıların varlığına alışmaya başlarlar. Ancak insanoğlu Güneş Sistemi’nin dışına çoktan ulaştı bile. Voyager 1 uydusu artık diğer yıldızlara doğru yol alıyor ve her yıldız yeni bir sistem, gezegenler ve uydular demek. Üstelik Voyager 1’in üzerinde adresimiz ve insanoğlunu tanıtan birçok görsel ve ses yer alıyor. Dünya benzeri gezegenler arayan Keppler uydusu ile birlikte Dünya’ya benzer gezegenler her gün bulunuyor. Bunların sayısı arttıkça üzerinde yaşam olma ihtimali de artıyor ve bu haberlerle insanlar uzaylılara iyice alışıyor.

Kaçırma ve deney aşaması

Evrende bu kadar çok yere baktıkça artık tek hücreli organizmalardan çok hücreli gelişmiş canlılar bulmaya başlayacağız. Bunlar bizim bildiğimiz türde olmayacak ama zeki de olmayacak. Uzun süre inceleyip uzak duracağız ama daha sonra aynen bize yapıldığını düşündüğümüz gibi örnekler alacağız ve o canlıları kaçırıp üzerinde deneyler yapacağız.

Son temas zeki canlılarla

Tüm bu gelişmeler aşama aşama olduğu için insanlar aşırı tepki vermeyecek, zeki canlılarla ilk temas için hazırlıklar yapılacak ve nihayetinde uzaklarda bir yerde ilk uzaylı medeniyetinin izlerine rastlandığı açıklanacak. İlk iletişim çeşitli şekilde kurulmaya çalışılacak ve muhtemelen bizden çok daha gelişmiş bir uygarlık biz gidemeden bizi ziyarete gelecek. 

Bir gece yine asit yağmurların üstüne yağdırıyorum, hem kendime zarar veriyorum hem de bana yaklaşmaya çalışanları bu yağmurlarda yıkıp yakıyorum. Güneş Sisteminide en yalnız gezegeniyim ben.
Dünya’ya benziyormuşum biraz, öyle diyor bilim adamları. Hatta, Dünyanın kötü ikizi diyorlar bana. Kötüymüşüm ben… Atmosferim, insanoğlunun bende yaşamasına müsaa de etmiyormuş. Onlara hayat vermiyorum diye, kötüymüşüm ben; Dünya çok iyiymiş, hadi oradan!
Güneş’e en yakın olan gezegen Merkürden sonra gelmeme rağmen, neden ondan daha sıcağım? Neden alev topu diyorlar bana? Yine atmosferimdeymiş suç. Onlar atmosfer den diyor, ben de acılarım beni alev topu yaptı diyorum, yanıyorum ve yakıyorum diyorum; duymuyorlar.
Kendimi gizliyorum. Bu sistemde en gizemli gezegenimdir ben. Yüzeyimi en iyi teleskoplarla bile inceleyemiyorlar. Güneşin bana yolladığı ışınları, içeri buyur etmiyordum ve direkt dışarı yansıtıyorum;kimseden bir şey kabul etmiyorum ve beklentilerim yoktur. Beklentiler üzüyormuş. Bu özelliğimden ötürü Güneş ve Ay’dan sonra, en parlak gök cismi de benim. İnsanlar sabah ve akşam vakitleri, gökyüzünden beni seyir ederlerken hayran kalıyorlar; dışıma gülüyorum, içeride ise olaylar karışık ama kimse bilmiyor.
Ve Güneş Sisteminin, en uyumsuz gezegeniyim ben. Tüm gezegenler, saat yönünde dönerken ben tam tersine dönerim. Onlar doğudan doğup, batıdan batarlarken; ben batıdan doğar ve doğudan batarım. Uzaya bile ayak uyduramadım. Eksenimde durmak bana göre değil. Özgürlüğüme düşkünlüğümden belki de. Koyun sürüsüne koyun olmak istemeyişimden belki de. Bilim adamları ise, hala çözemiyor bu özelliğimi. Ah bir duysalar beni, anlatacağım topraklarımdan neler gelip geçtiğini. Amma velakin duymuyorlar. Amma velakin belki de duymak istemiyorlar.